We did it!!!

Whaaaa!!! We did it!!! Joyce en ik hebben gisteren de marathon van Sydney gelopen. Vanaf half mei ben ik begonnen met trainen hiervoor, maar vind het hartstikke spannend omdat ik tijdens het reizen niet veel heb kunnen trainen en ook niet altijd zo even gezond heb geleefd! ;) Heb wel zoveel mogelijk geprobeerd om in Australië te gaan hardlopen. Als ik een gaatje had (maar dat waren er niet zoveel), trok ik mijn hardloopschoenen aan, en ging ik er op uit om wat kilometers in de benen te krijgen. Had er niet altijd zo even zin in om te gaan trainen, maar ben achteraf wel blij mee dat ik mij heb opgegeven voor de marathon, want hierdoor heb ik veel mooie routes gelopen langs het strand in de verschillende steden waar ik ben geweest in Australië, wat ik anders denk ik niet had gedaan als ik niet hoefde te trainen. Toch was ik wel een beetje zenuwachtig voor de marathon, want heb niet zulke hele lange afstanden hier kunnen lopen en thuis was 21 km het verste wat ik had gelopen. Ik was niet bang dat ik het qua conditie niet zou halen, maar voornamelijk hoe mijn lichaam zou reageren op de lange afstand. Voelde namelijk rond de 14 km mijn linker kuit altijd een beetje.

Gisteren was het dus zover… Om 5 uur in de ochtend ging onze wekkers en maakten Joyce en ik ons klaar voor de marathon. Een goed ontbijt en wij trokken onze mooie en goede hardloopkleding aan. Had van Joyce een lange hardloopbroek gekregen waarmee ik erg blij was tijdens de marathon. Die lange hardloopbroek zou namelijk voor een betere bloedsomloop zorgen, doordat het lichte druk uitoefent op je spieren, en voor een betere temperatuurregulatie. Joyce begon mij ’s ochtends al een beetje gek te maken haha. Opeens zat ze te stressen met tijd, terwijl wij de avond ervoor al alles hadden afgesproken en hadden gepland. Eigenlijk was Joyce gewoon zenuwachtig om de marathon, want de marathon heeft een tijdslimiet van zes uur en de vorige keer dat Joyce de marathon had gelopen deed ze er 8 minuten langer over en nu heeft ze ook nauwelijks getraind voor de marathon! Wat een gek ook! Haha.. Maar wel heel veel respect dat ze hem toch heeft gelopen. In plaats van de bus hadden wij dan maar de taxi genomen naar het station. Wij konden mooi gratis reizen met het openbaar vervoer, omdat wij meededen met de marathon. Wij waren dus mooi op tijd aangekomen bij het startpunt van de marathon. Hier gingen nog even wat rek en strekken, de nodige foto’s maken hoe wij er voor de marathon uitzagen haha en nog even wat gewicht verliezen door naar het toilet te gaan.
Rond twintig over zeven konden wij eindelijk van start! Wij zaten in vak C, dus moesten eerst wachten totdat iedereen van vak A en B waren gestart. De eerste paar minuten hebben Joyce en ik samen gelopen, maar daarna gingen wij op onze eigen tempo verder. Vond het lopen van de marathon spannender voor Joyce dan voor mij haha, want er waren namelijk ook cut off momenten. Dus als je een bepaalde tijd ergens niet was, dan werd je gediskwalificeerd. Marathon begon over de Harbour Bridge van Sydney. Als je erover nadenkt is het best wel bizar dat wij hier overheen hebben gelopen. Je had ook een super mooi uitzicht op de Opera House van de brug. De eerste 21 km van de marathon ging gemakkelijk zoals verwacht. Moest wel rond de 12 km even flink versnellen want moest opeens super nodig naar de wc haha. Kwam ik eindelijk een wc tegen moest ik ook nog wachten. Maar daarna voelde ik mij weer helemaal als herboren en kon ik weer verder haha. Had gelukkig ook geen last van mijn linker kuit, dus mijn hardloopbroek deed dus echt wonderen. Na de 21 km dacht ik dat ik het heel zwaar zou krijgen maar integendeel. Begon rond de 23 km wel mijn heupen/liezen te voelen en toen ben ik harder in plaats van zachter gaan lopen, want daardoor voelde ik het minder. Dit had ik tot 33 km volghouden en vanaf toen begon ik het echt zwaar te krijgen. Qua conditie ging het goed, want was totaal niet moe, maar het lopen begon pijn te doen. Na een korte stop om te rek en strekken, kon ik er weer voor even tegenaan, maar ik kon twee heuvels niet meer aan om dat rennend te doen dus heb dat maar wandelend gedaan en heb nog een keer een stuk van 100 meter gewandeld. Langs de kant werden er op bepaalde punten water aangeboden. Dit sloeg ik altijd over, want Joyce en ik hebben beide een CamelBak waar 2L water in kan. Echt ideaal zo’n tas, want kon daardoor ook al mijn sportgels, mobiel en andere spullen in kwijt. Soms hadden ze langs de kant SportWhey als drinken en dat nam ik dan wel. Tijdens de marathon ben ik Joyce 5x tegengekomen, waarvan Joyce mij maar 2x heeft gezien. Wat een opluchting was dat telkens haha. De laatste keer dat ik Joyce tegenkwam, moest ik nog ongeveer 1 km en Joyce ongeveer 9 km. Wat was de laatste paar kilometers toch zwaar! Volgens mij app had ik al lang 42 km gelopen, maar blijkbaar moest ik nog een kilometer dus dat was echt een tegenvaller. Uiteindelijk ben ik met een tijd van 4u, 29 min en 58 secondes gefinisht. Super blij mee, want mijn doel was binnen de 4.5 uur en dat is dus nog maar net gelukt. Bij de finish waren veel mensen om je aan te moedigen dus dat gaf je nog even de laatste krachten. Tijdens de marathon veel mooie parken gezien van Sydney en wij eindigden bij de Opera House. Het was niet helemaal droog gebleven tijdens de marathon, maar een beetje regen vond ik ook wel weer fijn. Nadat ik gefinisht was kon ik dan mijn medaille ophalen en een shirt. Ze zijn beide erg mooi, dus ben er super blij mee! Nu moest ik alleen nog maar op Joyce wachten. Was nog best zenuwachtig haha. Gelukkig heeft Joyce het ook gehaald!!! Ze had een tijd van 5 uur, 49 minuten en 45 secondes. Super trots op haar hoe ze dit heeft gedaan!! Daarna hadden wij nog met andere mensen een oudere man aangemoedigd die voor de vijfde keer probeerde om de finish te halen van de marathon en dit keer is het gelukkig gelukt!
Na de marathon gingen wij snel weer naar Bondi Beach om een heerlijke warme kop chocolademelk te drinken met een lekkere sandwich erbij. Dit hadden wij wel verdiend naar zo’n zware marathon. Daarna zijn wij na een warme douche heerlijk op de bank geploft en daar amper van afgekomen, want wij hebben toch wel pijn met lopen en voelen het ook wat in onze rug ;)
Het lopen van de marathon was echt een super ervaring en de vraag of ik het nog een keer zou doen..? Zeker weten! Maar niet binnen een jaar en wil er dan ook wel wat meer voor trainen of in ieder geval niet aan het reizen zijn vlak voor een marathon ;)

Behalve de marathon heb ik ook weer een hele leuke en drukke week achter de rug zitten. Afgelopen maandagavond was ik dus aangekomen in Cairns. Ik kwam aan in een heel groot hostel, Giligans. Dit is volgens mij de grootste hostel in Cairns. Dit was ook direct te merken. Ik was aardig kapot na de busrit en moest de volgende dag er al vroeg uit voor mijn skydive, dus ging vroeg naar bed. Ik werd gewoon door de muziek weggedreund in bed en ’s nachts wakker geschreeuwd van mensen die terugkwamen van het stappen. Dinsdagochtend was het zover!! Had in Airlie Beach een skydive geboekt voor in Cairns. Werd rond half 8 opgehaald door een busje om naar het opstartpunt te gaan. Helaas was het weer niet zo heel goed dus kon niet landen op het strand. In plaats van een landing op het strand, gingen wij springen van een hoogte van 15.000 ft i.p.v. 14.000 ft. Dit is een hoogte van 4500 meter. Wat was skydiven vet zeg!! Was totaal niet zenuwachtig, maar toen ik mensen zo zag wegwaaien uit het vliegtuig begon ik wel een beetje kriebels te krijgen. Als laatste sprongen Mikey (jongeman aan wie ik vast zat) en ik uit het vliegtuig. Dit was echt geweldig!! Volgens mij heb ik ook alleen maar geschreeuwd tijdens de vrije val haha. Toen wij uit vliegtuig sprongen deden wij een blackflick want hier had ik om gevraagd en wij gingen ook nog spinnen. Na een dikke minuut ging de parachute uit. Blijkbaar ging dit niet helemaal van een leien dakje want de touwen waren om elkaar heen gedraaid. Dit kan je ook wel terugzien om de foto’s. Gelukkig kreeg hij de touwen normaal, want anders moest hij de tweede parachute uittrekken. Ik had ook helemaal niet door dat dit aan de hand was. Ik vroeg of alles goed was en hij zei van wel, maar later vertelde hij mij dat het dus niet het geval was. Daarna mocht ik zelf nog even sturen in de lucht. Heel mooi om alles zo te zien. Cairns ziet er ook weer veel anders uit dan de andere steden. Cairns is in het noorden van Australië, dus ook veel warmer en je hebt hier veel bergen met regenwouden. Uiteindelijk waren wij veilig geland op het weiland en gaf ik Mikey nog een dikke high five ;) Zou echt zo weer gaan skydiven!!  ’s Middags had ik nog even lekker aan het zwembad gelegen in het hostel en had ik nog 10 km hardgelopen langs het strand en kwam zeiknat thuis van de regen. ’s Avonds had ik met Amber afgesproken. Ik kwam haar al een keer tegen in Byron Bay en zat ook toevallig met haar op de boot in White Sundays. Er werd ‘Bingo’ gespeeld dus toen gingen wij en haar kamergenoten maar ook meedoen haha. Echt grappig hoe fanatiek de Engelsen zijn. Telkens schreeuwen ze: ‘Come on!!!!’. Dit was niet een normale Bingo, maar met allemaal verschillende opdrachten.

Woensdagmorgen moest ik ook weer vroeg uit bed. Om 8 uur vertrok ik met een mooi boot naar de Great Barrier Reef. Dit is grootste koraalrif ter wereld en strekt zich uit over een gebied tot ongeveer 2600 km. Hier gingen wij snorkelen en had ik mijn eerste duik!!! Van te voren werd alles uitgelegd over klaren, water uit je bril krijgen etc. Daarna ging ik met een instructeur en nog een andere naar beneden. Alles werd voor ons gedaan, moesten dus wel zelf adem halen, oren klaren en het water uit onze bril halen. Het was een korte duik van ongeveer 15 minuten maar een leuke ervaring om te doen! Was tijdens de duik helemaal niet bang voor haaien. Was ook te druk bezig met al die andere dingen maar volgens mij is mijn angst ook zo goed als weg nu haha. Tijdens de duik niet iets bijzonders gezien. Mocht wel iets groots vasthouden. Weet niet precies wat dit was, maar volgens mij een groot stuk koraal. Na een heerlijke lunch gingen wij verder varen naar een ander gebied in de oceaan. Hier was een mini zandeilandje en gingen wij ook weer snorkelen. ’s Ochtends was ik met snorkelen al een schildpad tegengekomen en mooie blauwe zeesterren. ’s Middags ook een schildpad gezien, stingrays en nemo visjes. Helaas geen haai haha. Zo’n jongen van een boot probeerde ons nog een haai te laten zien maar helaas. Zijn natuurlijk geen grote haaien haha. Daarna gingen wij weer terug en kregen wij onderweg nog heerlijk hapjes waaronder kaas! Wat lekker was het om weer een blokje kaas te eten. ’s Avonds had ik weer met Amber en haar kamergenoten afgesproken. Gingen eerst op hun kamer goon drinken (dit is een soort wijn dat in een 4L box zit, dit is ook heel erg goedkoop vergeleken met andere alcohol, kan nu dus ook geen goon meer zien haha) en daarna deden wij mee met kroegentocht dat eindigde in de Giligans. Helaas was dit de laatste avond van Amber hier in Australië, want ze moest de volgende ochtend weer naar Engeland, maar het was een gezellige avond!

Donderdag moest ik er weer vroeg uit! Echt aan slaap kom ik hier niet toe haha. Ik ging donderdag mee voor een tour. Eerst gingen wij naar Mossman Gorge waarbij wij informatie kregen over verschillende dingen van de traditionele bewoners van Australië, zoals gebruik van planten als medicijnen, verf van klei en wapens (speren, schild). Daarna namen wij hier nog een duik in een koude plas. Verder zijn wij die dag nog ergens anders op een tourboot geweest en hebben wij krokodillen en slangen gezien. Wat zien die krokodillen er eng uit zeg!!! Verder hebben wij nog door een regenwoud gewandeld en zijn wij door Port Douglas gereden. Hier werd Steve Irwin gestoken door een stingray in een koraalrif en zijn bekende films opgenomen. ’s Avonds had ik nog even afgesproken met de kamergenoten van Amber en dat was een einde aan Cairns!

Vrijdagochtend was ik op de vliegtuig gestapt om naar Sydney te gaan. Had echt super veel zin om Joyce weer te zien want dat was inmiddels 9 maanden geleden. Vlucht was goed verlopen en tijdens vlucht kon ik ook de Great Barrier Reef zien. Wat mooi was dat zeg! Het was een soort van lichtblauw, groen van kleur in een donkere blauwe oceaan. Joyce stond al te wachten bij de bagage. Moest haar natuurlijk eerst een paar dikke knuffels geven. Hadden eerst op vliegveld nog even wat gedronken en daarna gingen wij in de bus naar haar appartementje en ’s avonds gingen wij naar een rugby wedstrijd. Leek mij altijd al een keer leuk om naar een rugby wedstrijd te gaan, aangezien het zo populair hier is, en toevallig was er ook een wedstrijd in Sydney. Was super leuk om dit mee te maken. Wij hadden mooie plekjes voor weinig geld, en gelukkig waren wij niet helemaal nat geregend, want voor de wedstrijd en na de wedstrijd begon het wat te regenen. De mannen hadden super gespierde benen en kont dus Joyce en ik hadden een goede uitzicht haha. Schor kwamen wij thuis aan van het aanmoedigen en schreeuwen. Wij waren voor de Roosters, zij komen uit Oost Sydney, en zij moesten tegen de Bulldogs die uit West Sydney komen.

Zaterdag gingen Joyce en ik onze startnummer ophalen in het centrum van Sydney en wat boodschapjes gedaan en voor de rest rustig aan gedaan. Wilde snel weg uit het winkelcentrum want wordt daar gewoon diep ongelukkig haha (gekheid hoor) . Zoveel leuke dingen waar ik gewoon geen geld voor heb. In Bondi Beach werd ik weer gelukkig haha. Hier hebben Joyce en ik nog even lekker op het strand gezeten en een ijs(je) gegeten. Het is wel weer wennen qua temperatuur, want het is weer een stuk kouder dan in Cairns. Vooruitzichten zijn helaas ook niet zo heel goed deze week. Vandaag is het alleen een mooie dag. Ga mij nu dus ook snel aankleden en hier wat opruimen. Joyce is namelijk nu naar college en kan elk moment weer terugkomen. Ben ook weer veel te lang aan het typen haha. Wilde veel meer dingen doen maar is dus niet van gekomen! ;)

Vind het trouwens super leuk dat jullie nog steeds mijn verhalen lezen en ook erg leuk dat erop gereageerd wordt! Iedereen heel veel succes met alles!!!

Een hele dikke kus,
Vanessa